In mijn eerdere post over het Cheshire Cat borduurproject had ik net de online RSN-cursus afgerond — en kreeg ik een flinke stapel huiswerk mee naar huis. Gelukkig had ik een volle week vrij van mijn werk, waardoor ik eindelijk echt ongestoord kon borduren. Het is ongelooflijk hoeveel verschil het maakt om uren achter elkaar te kunnen werken in plaats van steeds maar korte momenten tussendoor.
De afgelopen sessies heb ik mij vooral gericht op drie dingen:
Het afwerken van de vier achtergrondpaddenstoelen
Het verder uitwerken van het gras
Het verfijnen van mijn aanpak voor de ster van het geheel: de ondeugende kat

Grass Troubles (and a Lucky Find)

Geen enkel project verloopt zonder hobbels, en de eerste kwam bij het gras.
Ik zette het eerste stukje stof vast en rafelde de rand voorzichtig om de ongelijke sprieten gras na te bootsen. Maar toen liep ik tegen een probleem aan: mijn naaigaren had geen goede kleurmatch. Normaal luidt het advies “ga donkerder als je twijfelt.” Dit keer betekende dat een bijna zwartgroene lijn die duidelijk door het gras heen liep — zelfs van een afstand.

Omdat het weekend was, waren er geen winkels open om een beter Gutermann-groen te kopen. En ik wilde geen twee dagen kostbare borduurtijd verliezen. Dus dook ik mijn voorraad DMC-garens in en vond een bijna perfecte match. Strikt genomen weet ik niet zeker of je wel DMC in plaats van Gutermann mag gebruiken voor het vastzetten van stof, maar ik besloot het erop te wagen.
Ik haalde het stukje uit, naaide het opnieuw met het DMC-garen en voilà: de steken zijn bijna onzichtbaar, zelfs van dichtbij. Veel beter! Soms is flexibiliteit het geheime wapen.

Sneller werken met grotere vormen

Een meevaller die ik ontdekt heb: zodra de stof eenmaal is aangebracht, gaat de voortgang verrassend snel. Omdat ik alleen de randen van elk stukje hoef te stikken, zijn zelfs grotere vormen zo vastgezet. Een opluchting, want het hele werk is zo’n 36 x 38 cm groot!
Ter vergelijking: bij mijn vorige project kwam ik slechts ongeveer 2 cm² per sessie vooruit. Met dat tempo zou dit ontwerp me ruim twee jaar kosten. Gelukkig lijkt het dit keer een stuk sneller te gaan.

Mijn knoopsgatsteek-vijand

Om wat afwisseling te hebben, begon ik ook alvast met de knoopsgatrand. Die moet de appliqué-steken verbergen en voorkomen dat de stof gaat rafelen.
De knoopsgatsteek en ik zijn echter nooit goede vrienden geweest. Het is een steek die ik tolereer in plaats van waardeer, dus ik doe het liever in kleine stukjes. In eerste instantie was dat ook mijn plan. Maar toen realiseerde ik me dat het raam alleen wat losser gespannen hoort te zijn tijdens het aanbrengen van de stof. Voor borduursteken zoals de knoopsgatsteek moet het raam juist weer strak gespannen zijn.
Dat betekent dat ik moet wachten tot al het gras is aangebracht voordat ik met de rand verder kan. Er is geen enkele kans dat ik het al gemaakte werk weer uithaal — zo’n fan ben ik niet van de knoopsgatsteek dat ik hem twee keer zou willen maken!

Vooruitblik

Mijn plan voor de komende week is om het gras en de vier paddenstoelen zoveel mogelijk af te werken. Daarna kan ik de tijd nemen om een gedetailleerd proefstuk van de kat zelf te maken. Hij is tenslotte de held van het werk en moet er goed uitzien. Mijn doel is om het proefstuk eind september mee te nemen naar mijn volgende les, zodat ik feedback van de docent kan krijgen voordat ik hem definitief op het werkstuk borduur.